Publizitatea: entretenimendua edo salmenta tresna?

1. Zeintzuk dira asetze publizitarioaren ondorioak hartzailearengan publizitate eraginkortasunari dagokionez?
Publizitate saturazioa egonik, asetze publizitarioa betea dagoela deritzot, baina esan beharra dago, hartzaileri eragiteko, berarekiko inplikazio haundiena eskeintzen duena aukerarik egokiena dela. Izan ere, geroz eta gehiago, beraien inplikazioa bilatzen dute iragarleek, produktuaren azalpena alde batera utziz eta hartzaileak istorio baten barnean kokatuz. Hartzaileak egin beharko lukeena istorioa ulertzea litzateke, baina horrek eragin negatiboak sor ditzakeela oroitu beharra dago. Izan ere, istorioa ulertzeko erronka eskaintzen zaie, eta horrek hartzaileak produktua oroitzarekiko beharra alde batera utziaraztea eragin dezake.
Beraz, baliabide hau era egokian erabiliz gero, ondorio positiboak eduki ditzake, hartzailea erakarri, interesatuarazi, persuaditu...
Baina baliabide horretan bakarrik zentratzen badira agentziak, azkenean, iragarleek beraien produktu eta marka ez dute behar den bezala iragarria ikusiko.

2. Zergatik ez da betetzen eduki publizitarioak mugatzen duen legeria? Nork ateratzen ditue etekinak egoera horretatik?
Legeria bera, oso ahula delako. 1988ko lege baten du oinarria saturazioaren mugak eta urteari erreparatzea nahikoa da zer nolako ondorioak eduki ditzakeen jakiteko. orain dela bi hamarkadako lege batek ezin du behar bezala gaur egungo telebista kontsumo erraldoia erregulatu. Legeak, gehienez, ordainkalte bat ezarriko lioke telebista infraktoreari, bien bitartean telebista infraktoreak era saturatuan helarazitako iragarkien truke ordainkaltea baino askoz handiagoak diren dirutzak poltsikoratuko lituzkeelarik.
Etekina bai agentziek, beraien lana bereizteko ahaleginetan geroz eta mezu aktiboagoak sortzeko aukera baitute; bai iragarleek, beraiek baitira kanpaina aktibo horien artean zein emitituko den erabakitzen dutenak; eta azkenik, telebista kateak aterako lukete, jaso dezaketen kalteordaina, lortutako irabaziak baino askoz txikiago izango baita.



3. Iragarki “nabarmenak” egiteko ahalegina egiten denean ze nolako eragina du horrek mezuarengan?
Iragarritako Produktu edo Markaren marjinazioa eragin dezake nabarmentze horrek. Izan ere, Albertso Sanz Galík azaltzen duen bezala, nabarmentzeko orduan geroz eta joera handiago bat dago iragarkia istorio batean oinarritzekoa. Hartzaileak parte hartu beharreko istorioa izanik, eta geroz eta istorio konplexuagoak agertzen direnez, azkenean, iragarkia hortara bakarrik zuzendua egon daiteke, istorioa garatzera. Alde batera utziz produktu eta markaren posizionamendua.

4. Publizitateak gehiago entretenitu baino gutxiago saltzen omen du. Ez du ideia honek zalantzan jartzen publizitate jardunean sormenari ematen zaion garrantzia?
Egia da, kreatibitateari atxikitzen zaion eraginkortasun ahalmena zalantzan jartzen duela, argi eta garbi uzten baitu sormenaren ondorioz iragarkiak porrota lortu dezakeela. Hala ere, sormena ezinbestekoa da, iragarkia entretenigarri(horrela ez balitz hartzaile orok ikusteari uko egingo lioke) egiteak hartzaileen arreta ahalbidetzen baitu.
Ondoriozta genezake, hala ere, sormena taxuera egokian erabili beharra dagoela ohartarazten duela.